Henry Kissinger

(Το παρακάτω άρθρο του Henry Kissinger δημοσιεύθηκε στις 4/4/2020 στην Wall Street Journal, η μετάφραση είναι δική μου με την βοήθεια της μηχανικής μετάφρασης της Google).

Η σουρεαλιστική ατμόσφαιρα της πανδημίας του Covid-19 ανακαλεί στην μνήμη μου πως ένιωσα σαν ένας νέος άνδρας της 84ης Μεραρχίας πεζικού κατά τη διάρκεια της μάχης των Αρδεννών. Τώρα, όπως και στα τέλη του 1944, υπάρχει μια αίσθηση ασαφούς κινδύνου, που δεν απευθύνεται σε κανένα συγκεκριμένο άτομο, αλλά χτυπά τυχαία και καταστροφικά. Αλλά υπάρχει μια σημαντική διαφορά μεταξύ αυτού του μακρινού χρόνου και του δικού μας. Η Αμερικάνικη αντοχή τότε ήταν ενισχυμένη από έναν απώτερο εθνικό σκοπό. Τώρα, σε μια διαιρεμένη χώρα, είναι απαραίτητη η αποτελεσματική και διορατική κυβέρνηση για να ξεπεραστούν εμπόδια χωρίς προηγούμενο σε μέγεθος και σε παγκόσμια εμβέλια. Η διατήρηση της εμπιστοσύνης του κοινού είναι ζωτικής σημασίας για την κοινωνική αλληλεγγύη, τη σχέση των κοινωνιών μεταξύ τους και με τη διεθνή ειρήνη και σταθερότητα.

Τα έθνη συνυπάρχουν και ανθίζουν με την πεποίθηση ότι τα θεσμικά τους όργανα μπορούν να προβλέψουν καταστροφές, να συλλάβουν τον αντίκτυπό τους και να αποκαταστήσουν τη σταθερότητα. Όταν τελειώσει η πανδημία Covid-19, πολλών χωρών τα θεσμικά όργανα θα θεωρηθούν ότι έχουν αποτύχει. Το αν η απόφαση αυτή είναι αντικειμενικά δίκαιη είναι άνευ σημασίας. Η πραγματικότητα είναι ότι ο κόσμος δεν θα είναι ποτέ ο ίδιος μετά τον κοροναϊό. Το να διαφωνούμε τώρα για το παρελθόν καθιστά δυσκολότερο το να κάνουμε αυτό που πρέπει.

Ο κορωναϊός έχει χτυπήσει σε πρωτοφανή κλίμακα και αγριότητα. Η εξάπλωσή του είναι εκθετική: τα περιστατικά στις ΗΠΑ διπλασιάζονται κάθε πέμπτη ημέρα. Όσο γράφεται αυτό το κείμενο, δεν υπάρχει θεραπεία. Τα ιατρικά εφόδια δεν επαρκούν για να αντιμετωπίσουν την αύξηση των περιστατικών. Οι μονάδες εντατικής θεραπείας βρίσκονται στο όριο και πέρα από αυτό, έχοντας υπερφορτωθεί. Τα test είναι ανεπαρκή για να εντοπίσουν την έκταση της λοίμωξης, και πολύ λιγότερο για να αντιστρέψουν την εξάπλωσή της. Ένα επιτυχές εμβόλιο θα μπορούσε να είναι 12 έως 18 μήνες μακριά.

Η κυβέρνηση των ΗΠΑ έχει κάνει αξιόπιστο έργο για την αποφυγή της άμεσης καταστροφής. Η τελική δοκιμασία θα είναι αν η εξάπλωση του ιού μπορεί να συγκρατηθεί και στη συνέχεια να αντιστραφεί με τρόπο και σε κλίμακα που να διατηρεί την εμπιστοσύνη του κοινού στην ικανότητα των Αμερικανών να κυβερνούν τους εαυτούς τους. Η προσπάθεια κατά την διάρκεια της κρίσης, όσο τεράστια και αναγκαία, δεν πρέπει να παραβλέπει το επείγον καθήκον να ξεκινήσει μια παράλληλη επιχείρηση για τη μετάβαση στη μετά τον κοροναϊό τάξη πραγμάτων.

Οι ηγέτες ασχολούνται με την κρίση κυρίως σε εθνικό επίπεδο, αλλά η διαλυτική για την κοινωνία επίδραση του ιού δεν αναγνωρίζει σύνορα. Ενώ η επίθεση στην ανθρώπινη υγεία θα είναι – ελπίζουμε – προσωρινή, οι πολιτικές και οικονομικές αναταράξεις που εξαπολύθηκαν θα μπορούσαν να διαρκέσουν για γενιές. Καμία χώρα, ούτε καν οι ΗΠΑ, δεν μπορεί να ξεπεράσει τον ιό με αποκλειστικά εθνική προσπάθεια. Η αντιμετώπιση των αναγκών της στιγμής πρέπει τελικά να συνδυαστεί με ένα παγκόσμιο όραμα και πρόγραμμα συνεργασίας. Εάν δεν μπορούμε να κάνουμε και τα δύο μαζί, θα αντιμετωπίσουμε το καθένα από αυτά στα χειρότερά του.

Παίρνοντας μαθήματα από την ανάπτυξη του σχεδίου Marshall και του Μανχάταν Project, οι ΗΠΑ είναι υποχρεωμένες να καταβάλουν σημαντική προσπάθεια σε τρεις τομείς. Πρώτον, ενισχύστε την παγκόσμια ανθεκτικότητα στις μολυσματικές ασθένειες. Οι θρίαμβοι της ιατρικής επιστήμης, όπως το εμβόλιο της πολιομυελίτιδας και η εξάλειψη της ευλογιάς, ή το αναδυόμενο στατιστικό-τεχνικό θαύμα της ιατρικής διάγνωσης μέσω της τεχνητής νοημοσύνης, μας οδήγησαν σε έναν επικίνδυνο εφησυχασμό. Πρέπει να αναπτύξουμε νέες τεχνικές και τεχνολογίες για τον έλεγχο των λοιμώξεων και τα ανάλογα εμβόλια για μεγάλους πληθυσμούς. Οι πόλεις, τα κράτη και οι περιφέρειες πρέπει να προετοιμαστούν με συνέπεια για την προστασία του λαού τους από τις πανδημίες μέσω της αποθήκευσης, του συνεταιριστικού σχεδιασμού και της εξερεύνησης στα σύνορα της επιστήμης.

Δεύτερον, προσπαθήστε να θεραπεύσετε τις πληγές στην παγκόσμια οικονομία. Οι ηγέτες σε παγκόσμιο επίπεδο έχουν μάθει σημαντικά διδάγματα από τη χρηματοπιστωτική κρίση του 2008. Η τρέχουσα οικονομική κρίση είναι πιο περίπλοκη: Η συρρίκνωση που εξαπολύεται από τον κοροναϊό δεν έχει σε ταχύτητα και σε παγκόσμια κλίμακα κάτι ανάλογο στην γνωστή σε μας ιστορία. Και τα απαραίτητα μέτρα δημόσιας υγείας, όπως η κοινωνική απομάκρυνση και το κλείσιμο σχολείων και επιχειρήσεων, συμβάλλουν στον οικονομικό πόνο. Προγράμματα θα πρέπει επίσης να επιδιώκουν να βελτιώσουν τις επιπτώσεις του επικείμενου χάους στους πιο ευάλωτους πληθυσμούς του κόσμου.

Τρίτον, να διαφυλάξουμε τις αρχές της φιλελεύθερης παγκόσμιας τάξης. Ο θεμελιώδης θρύλος της σύγχρονης κυβέρνησης είναι μια περιφραγμένη πόλη που προστατεύεται από ισχυρούς ηγέτες, μερικές φορές δεσποτικές, άλλες φορές καλοπροαίρετες, αλλά πάντα αρκετά ισχυρές ώστε να προστατεύουν τους ανθρώπους από έναν εξωτερικό εχθρό. Οι φιλόσοφοι του διαφωτισμού επαναπροσδιόρησαν την ιδέα αυτή υποστηρίζοντας ότι ο σκοπός ενός ευνομούμενου κράτους είναι να καλύψει τις θεμελιώδεις ανάγκες του λαού: ασφάλεια, τάξη, οικονομική ευημερία και δικαιοσύνη. Τα άτομα δεν μπορούν να εξασφαλίσουν αυτά τα πράγματα από μόνα τους. Η πανδημία προκάλεσε έναν αναχρονισμό, μια αναβίωση της περιφραγμένης πόλης σε μια εποχή που η ευημερία εξαρτάται από το παγκόσμιο εμπόριο και την κίνηση των ανθρώπων.

Οι δημοκρατίες του κόσμου πρέπει να υπερασπιστούν και να διατηρήσουν τις αξίες τους που πηγάζουν από τον Διαφωτισμό. Μια παγκόσμια υποχώρηση από την εξισορρόπηση της εξουσίας με τη νομιμότητα θα προκαλέσει την αποσύνθεση του κοινωνικού συμβολαίου τόσο σε εγχώριο όσο και σε διεθνές επίπεδο. Ωστόσο, αυτό το χιλιόχρονο ζήτημα της νομιμότητας και της εξουσιαστικής ισχύος δεν μπορεί να διευθετηθεί ταυτόχρονα με την προσπάθεια να ξεπεραστεί η πανδημία του Covid-19. Ο περιορισμός είναι απαραίτητος από όλες τις πλευρές-τόσο στην εγχώρια πολιτική όσο και στη διεθνή διπλωματία. Πρέπει να καθοριστούν προτεραιότητες.

Από τη μάχη των Αρδεννών μεταβήκαμε σε έναν κόσμο αυξανόμενης ευημερίας και ενισχυμένης ανθρώπινης αξιοπρέπειας. Τώρα ζούμε μια κοσμοϊστορική περίοδο. Η ιστορική πρόκληση για τους ηγέτες είναι να διαχειριστούν την κρίση οικοδομώντας το μέλλον. Η αποτυχία θα μπορούσε να βάλει φωτιά στον κόσμο.

Link στην WSJ

https://www.wsj.com/articles/the-coronavirus-pandemic-will-forever-alter-the-world-order-11585953005

Link με όλο το άρθρο στο αγγλικό πρωτότυπο

https://www.voltairenet.org/article209639.html